هوادار در این فصل در کنار تراکتور و نساجی یکی از تیم‌های کاملا خصوصی فوتبال بود که از این بابت مورد توجه ویژه فوتبال دوستان قرار داشت.
تیم هوادار یکی از چهار سهمیه تهران را در لیگ برتر در اختیار داشت و با آوردن مسعود شجاعی، آنها که به دنبال خون تازه در مربیگری و میدان دادن به جوانان هستند را خوشحال کرد. با توجه به سقوط پیکان، حالا سهمیه تهران در بالاترین سطح فوتبال تنها به سه تیم رسیده و وقتی استقلال و پرسپولیس را کنار بگذاریم، تنها هوادار می‌ماند و خیل عظیم مربیان و بازیکنانی که دوست دارند در تهران بمانند.
مجموعه این دلایل باعث می‌شود که به نتایج و کارنامه هوادار به شکلی دقیق‌تر نگاه کنیم. تیمی که در پایان فصل با ۲۹ امتیاز در رتبه دوازدهم ایستاد اما روند نزولی آنها در بازی‌های پایانی بسیار خطرناک بود.
در شروع دور برگشت و تا ۵ بازی مسعود شجاعی کنار محرم نوید کیا تنها مربیان بدون باخت فوتبال ما بودند. پس چطور می‌شود که تیم این مربی فصل را با این کارنامه ضعیف تمام می‌کند؟
آخرین برد در هفته ۲۵ برابر صنعت نفت بود و پس از آن یک مساوی و چهار باخت متوالی، در این فاصله هوادار در جام حذفی نیز در مرحله یک چهارم نهایی با نتیجه عجیب ۵ بر صفر مغلوب گل گهر و از گردونه رقابت‌ها حذف شد.
یک باخت ۵ بر صفر در لیگ مقابل نساجی آن هم در تهران، دو شکست دو بر صفر برابر سپاهان و پرسپولیس و روز آخر هم که شکست ۳-۱ در اهواز مقابل استقلال خوزستان که اگرچه با بقای تیم خوزستانی باعث شادی فوتبال دوستان این استان شد اما نگرانی فوتبال دوستان تهرانی را بیشتر کرد.
هوادار حتماً باید از مسعود شجاعی حمایت کند اما او هم باید با آنالیز دقیق عملکرد تیمش در ۵ هفته پایانی مشکلات را ریشه یابی و در جهت رفع آن بکوشد.