اگر اوکراین توانسته باشد با حمله پهپادی این جنگنده روسی را منهدم کند، نه تنها در لحظه روسیه را تحقیر کرده، بلکه ممکن است آینده صنایع نظامی روسیه را دگرگون کند. انهدام سوخو ۵۷ روسی با حمله پهپادی اوکراین، صدها کیلومتر دورتر از خط مقدم، پیام دیگری نیز دارد و از ناتوانی روسیه در حفاظت از ارزشمندترین دارایی‌های کرملین در نتیجه تقویت نیروی پهپادی اوکراین خبر می‌دهد.
قربانیان این حمله پهپادی اما تنها به جنگنده سوخو ۵۷ ختم نمی‌شود؛ پیش از آنکه پهپاد اوکراینی سوخو ۵۷ را منهدم کند، پهپاد دیگری بمب‌افکن توپولف Tu-۲۲M نیروی هوایی روسیه را در پایگاه هوایی موزدوک در جنوب روسیه در فاصله ۷۲۴ کیلومتری هدف قرار داده بود.
اسناد اداره اطلاعات اوکراین مبنی‌بر این ادعا، تصاویر ماهواره‌ای قبل و بعد از اصابت است؛ این اداره می‌گوید:« تصاویر ماهواره‌ای در تاریخ ۷ ژوئن نشان می‌دهد که سوخو ۵۷ بدون هیچ آسیبی در فرودگاه پارک شده است و در تاریخ ۸ ژوئن این جنگنده آسیب‌های ناشی از انفجار و آتش‌سوزی را نشان می‌دهد.»
البته نمی‌توان صد درصد به این تصویر ماهواره‌ای اتکا کرد! باید به خاطر داشت که مقامات کیف معمولا در شدت حملات خود به روسیه اغراق می‌کنند.به عنوان مثال، وزارت دفاع اوکراین مدعی است که بیش از ۳۵۰ جنگنده روسی را طی ۲۸ ماه اخیر منهدم کرده است، اما تحلیلگران نظامی بر این باورند که اوکراین توانسته فقط ۸۰ فروند جنگنده را در این بازه زمانی منهدم کند.
مهم‌ترین سندی که می‌توان در تلفات حمله پهپادی اوکراین به آن استناد کرد، پست کانال غیررسمی روسیه در تلگرام است که به انهدام سوخو ۵۷ اعتراف کرده است.
صحت ادعای اوکراینی‌ها، این کشور را در جنگ تاریخ‌ساز می‌کند؛ چراکه اگر این ادعا صحت داشته باشد، جنگنده سوخو ۵۷ روسیه دومین جنگنده رادارگریزی خواهد بود که طی ۴۰ سال گذشته هدف حملات قرار گرفته است. اولین نمونه آن در سال ۱۹۹۹ اتفاق افتاد؛ زمانی که F-۱۱۷ نیروی هوایی آمریکا طی حمله به صربستان مخزن تسلیحات خود را باز کرد، در رادار دیده شد و با شلیک پدافند صرب‌ها سرنگون شد.
حتی اگر ادعای اوکراینی‌ها صحت نداشته باشد، در آینده نزدیک ممکن است شاهد سرنگونی جنگنده سوخو ۵۷ توسط نیروی هوایی اوکراین باشیم؛ این کشور در حال ساخت پهپادهای جدید تهاجمی دوربردتر و سریع‌تر از پهپادهای روسیه است که می‌تواند تهدیدی برای نیروی هوایی روسیه باشد و حملات پهپادی اوکراین، روسیه را مجبور به ارزیابی مجدد در منابع دفاع هوایی خود می‌کند.
منبع: forbes
۲۲۷۲۲۷