به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مشهورترین قمرهای مشتری چهار قمر آیو، اروپا، گانیمد و کالیستو هستند که هر کدام چندین هزار کیلومتر عرض دارند. پنجمین بزرگ‌ترین قمر شناخته شده این سیاره، آمالتیا است. این قمر در سال ۱۸۹۲ توسط ادوارد امرسون بارنارد، ستاره‌شناس آمریکایی، پیدا شد. او همچنین ستاره بارنارد و همچنین انبوهی از سحابی‌های تاریک را کشف کرد.
با وجود اینکه آمالتیا پنجمین قمر بزرگ مشتری است، ابعاد نسبتاً متوسطی دارد. با شکل نامنظم، مانند سیب زمینی، محور آن ۲۵۰ کیلومتر امتداد دارد. اندازه‌گیری‌های گرانش توسط فضاپیمای گالیله ناسا در اوایل دهه ۲۰۰۰ نشان داد که آمالتیا به جای سنگ جامد، بیشتر از یک توده قلوه سنگ تشکیل شده است که در کنار هم قرار گرفته‌اند.
در حال حاضر، جونو برای اولین بار از آمالتیا در طول ۵۹ امین پرواز نزدیک مشتری خود، که در ۷ مارس سال جاری رخ داد، تصویربرداری کرد. مدار جونو یک مدار طولانی و در حال چرخش به دور غول گازی است.
جونو آمالتیا را به صورت یک لکه سیاه ریز مشاهده کرد که ابتدا در برابر یکی از کمربندهای ابرهای تیره و گلگون مشتری قرار گرفته و سپس از خود لکه قرمز بزرگ عبور می‌کند. مقیاس باورنکردنی است. لکه قرمز نام بزرگ‌ترین توفان عظیم چرخان در سطح سیاره مشتری است. این توفان در راستای کمربندها و منطقه‌های مشتری جریان دارد. از زمان کشف این لکه تا کنون، بارها دیده شده که قطر آن تا سه برابر قطر زمین افزایش یافته است.
تصاویر نزدیک از آمالتیا توسط کاوشگرهای وویجر ۱ و وویجر ۲ ناسا و فضاپیمای گالیله چندین نقطه و دهانه درخشان و همچنین میزان قرمزی مرموز سطح آن را نشان می‌دهند. در واقع آمالتیا قرمزترین جسم منظومه شمسی است. هویت این پوشش قرمز ناشناخته باقی مانده است، اما یک احتمال این است که گوگردی است که توسط آتشفشان‌های آیو بیرون ریخته‌اند و راه خود را در فضا به همسایه آمالتیا رسانده است.
راز عمیق‌تری در مورد آمالتیا این است که گرمای کمی بیشتر از آنچه از خورشید دریافت می‌کند را منتشر می‌کند. قمری به کوچکی آمالتیا این انرژی اضافی را از کجا می‌گیرد؟
منبع: SPACE
۲۲۷۲۲۷