به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، پس از نبرد واترلو در سال ۱۸۱۵، دندانپزشکان شروع به ساختن پروتز از دندان سربازان کردند. این پروتزها که “دندان‌های واترلو” نامیده می‌شدند، از دندان‌های سربازانی ساخته شدند که در میدان جنگ کشته می‌شدند.
اما موضوع از اینجا وهم‌آور می‌شود که سربازانی که در واترلو جان خود را از دست دادند، اکثراً جوان و سالم بودند و به همین دلیل دندان‌های آنها کاندیدای مناسبی برای دندان مصنوعی بود. سرنوشت عجیبی برای دندان‌ها است که محل استراحت نهایی آنها در دهان غریبه‌ها باشد و جایگزینی برای دندان‌های از دست رفته یا آسیب دیده باشند.
اما نکته مهم اینجاست، معلوم نیست افرادی که برای دریافت این دندان‌های مصنوعی اقدام می‌کردند، از این موضوع خبر داشتند یا خیر. راشل بایرستو، مورخ دندانپزشکی، فاش کرد که در حالی که ما اکنون به این دندان مصنوعی با عنوان «دندان‌های واترلو» نگاه می‌کنیم اما شواهد کمی دال بر استفاده از این واژه در متون قرن نوزدهم وجود دارد. این نشان می‌دهد که بیماران ممکن است در تاریکی در مورد منشأ پروتزهای مصنوعی خود بوده‌اند.
حداقل می‌توان گفت که این یک فکر هولناک است که رویه‌های هولناک گذشته و سؤالات اخلاقی که در مورد اقدامات پزشکی مطرح می‌شود را برجسته می‌کند. تصور کنید با پروتزهایی لبخند بزنید که زمانی بخشی از دهان شخص دیگری بود، کسی که در میدان جنگ با پایانی غم انگیز روبرو شد.
در کنار دندان‌های واترلو، بسیاری از دندان‌های مصنوعی با استفاده از دندان‌های سارقان قبر ساخته شده‌اند. با کمال تعجب، دندانپزشکان آن زمان در مورد منشأ این دندان‌ها پرس و جو نمی‌کردند. دورانی بود که صنعتگران مختلف، از جمله کلاه گیس‌سازان و آهنگران، به کارهای دندانپزشکی می‌پرداختند. در واقع، شما حتی می‌توانستید پروتزهای مصنوعی خود را توسط جواهرساز محلی خود تامین کنید.
منبع: history of yesterday
۲۲۷۲۲۷