مطالعه کیسه‌داران در استرالیا حاکی از آن است که جانوران در این منطقه حداقل ۲.۴ برابر بیشتر از صدای هر شکارچی دیگری در معرض خطر فرار از صدای انسان بودند.
کاترین مک گان بوم شناس دانشگاه تاسمانی و همکارانش در مقاله خود می‌نویسند: «حیات وحش در سراسر جهان آشکارا تشخیص می‌دهد که این انسان ها هستند که بزرگترین منبع خطر هستند و آنها اشتباه نمی‌کنند.»
از بهره‌برداری بیش از ۳۰۰ برابر بیشتر از گونه‌های مهره‌داران نسبت به شکارچیان مشابه، تا تخریب زیست محیطی در مقیاس جهانی، ما انسان‌ها تا حد زیادی کشنده‌ترین پستانداران روی کره زمین هستیم.
سال گذشته محققان دریافتند که پستانداران در ساوانای آفریقا از صدای انسان حتی بیشتر از شیرها می‌ترسند، بنابراین مک گان و تیم آن مشتاق بودند ببینند که آیا صدای ما بیشترین ترس را در پستاندارانی که در کنار بسیاری از شکارچیان بزرگ تکامل نیافته‌اند ایجاد می‌کند یا خیر.
به عنوان مثال Notamacropus eugenii، فقط به دیدن سگ وحشی استرالیایی واکنش نشان می‌دهد، نه به صدای آنها؛ دنیل بلومشتاین و گروهش معتقدند که این ممکن است به این دلیل باشد که نشانه‌های بصری شکارچیان متمایزتر از صدای آنهاست. به عنوان مثال، شکارچیان برای درک بهتر عمق، چشمانی رو به جلو دارند.
با این حال نقش انسان به عنوان شکارچی تا به امروز به رسمیت شناخته نشده است. بنابراین محققان کانگوروهای وحشی، والابی‌ها، پادملون‌ها و پاسوم‌ها را در معرض صدای گوسفند، سگ، ببرهای تاسمانی، گرگ‌ها و انسان‌ها قرار دادند. در ۶۸۴ ویدئوی ضبط شده پاسخ آنها ۲.۴ برابر بیشتر از صدای هر شکارچی دیگری به صدای انسان بود و سگ‌ها از صدای انسان فرار کردند.
در حالی که صاریغ استرالیایی کمتر احتمال فرار داشت، با این حال آنها همچنان نشانه‌هایی از هوشیاری را نشان می‌دادند که روی پاهای عقب خود می‌ایستند.
نتایج حاکی از آن است که چهار گونه به طور قابل توجهی از انسان می‌ترسند؛ به طور عجیبی، گوزن‌های شاخ‌دار به همان اندازه که از صدای شکارچیان می‌ترسیدند از صدای انسان‌ها نیز می‌ترسیدند.
محققان گمان می‌کنند که این ممکن است نتیجه اسارت متناوب آنها باشد. با این حال ما می‌توانیم از ترس آنها به نفع خودشان نیز استفاده کنیم، مثلاً کرگدن‌ها را از ورود به مناطقی که شکار غیرقانونی بالایی دارند، منصرف کنیم.
منبع: SCIENCE ALERT
۲۲۷۲۲۷