ایران ما گنجینه‌ای ممتاز از تنوع فرهنگ و زبان اقوام است؛ این تنوع فرهنگی، در دالان تاریخ، بر پیوندهای دینی و ملی استوار بوده و تعامل میان خرده فرهنگ‌ها، فرصتی بدیع بر بسترهمبستگی برای ایران عزیزمان فراهم کرده است.
اهمیت تنوع فرهنگی در قانون اساسی مورد توجه قرار گرفته و اصول شاخص ان است.
بر این اساس، همه ما، باید پاسدار و نگهدار این ظرفیت و سرمایه عظیم ملی باشیم؛ باید بکوشیم تا آداب و رسوم محلی، زبان‌ها، لهجه‌ها و گویش‌ها، خوراکی‌ها و پوشش‌ها و سایر اجزای فرهنگ های بومی ما، حفظ و برای آیندگان نگهداری شود.
در همین راستا بیان چند نکته در خصوص اتفاقاتی که شب گذشته در برنامه فوتبال برتر رخ داد، ضروری به نظر می‌رسد:
در این برنامه مطالبی که بسیاری از هواداران استقلال به مرور زمان به آنها اعتقاد پیدا کرده‌اند، از زبان فرشید سمیعی بیان شد و در سوی مقابل هیچ پاسخی به این شبهات نه تنها داده نشد، بلکه تلاش شد تا با تمسخر این شبهات، همه چیز عادی جلوه داده شود. گویا می‌خواستند همان سناریویی را که برای آقایان فتح‌الله‌زاده و مظلومی پیاده کرده بودند را این بار هم پیاده کنند که البته موفق نبودند.
توهین به لهجه سرپرست مدیرعاملی باشگاه استقلال، تنها توهین به ایشان نبود. توهین به همه اقوام ایرانی فارغ از اینکه طرفدار فوتبال هستند یا نه بود. باشگاه استقلال حداقل به نمایندگی از هواداران خود که با لهجه‌های شیرین منطقه خود سخن می‌گویند، این موضوع را در مراجع قضایی و شبه قضایی و در صورت لزوم در مراجع قضایی فیفا پیگیری می‌کند.
گویا آقای درویش نگاه بالا به پایین دارند که تصور می‌کنند اگر کسی زبان فارسی را با لهجه صحبت کند، دچار واپسگرایی شده است و شهروند درجه ۲ بوده و کسانی که لهجه ندارند از مراتب بالاتری برخوردار هستند و شهروند درجه یک هستند.
به آقای درویش باید یادآور شد که بسیاری از مفاخر این کشور که یادگار چند هزار سال وحدت و همدلی است، زبان فارسی را با لهجه صحبت می‌کردند و می‌کنند.
سکوت مجری برنامه نسبت به توهین آشکار رضا درویش، اگر از سر همدلی نبوده باشد، حداقل از سر عدم توانایی مدیریتی او است. فرشید سمیعی در آن برنامه به نمایندگی از هواداران استقلال حاضر شده بوده و اگر مجری تصور می‌کرده که قرار است سمیعی چشم بر اجحاف‌ها و تبعیض‌ها ببندد، سخت در اشتباه بوده است.
ایشان بهتر است بداند فرشید سمیعی قبل از اینکه سمتی در باشگاه استقلال داشته باشد، یک هوادار است.
مطالب بیان شده از سوی فرشید سمیعی در آن برنامه تنها گوشه‌ای از صدایی بود که هواداران استقلال سال‌هاست بیان می‌کنند و ایشان با بیانی بدون تهمت و توهین خواستار بررسی این صداها از سوی مسئولان مختلف شد.
نمایش آمارهای سود و زیان از داوری با استفاده از برخی کارشناسان که عدالت آنها مورد تردید جدی هواداران استقلال قرار دارد، گره‌ای از سوالات و ابهامات نه تنها باز نکرد بلکه به تقویت آن ابهامات اضافه کرد. امروز دیگر همه هواداران فوتبال از مسائل فنی و داوری آگاهی دارند و خودشان درست و غلط را تشخیص می‌دهند.
نکته دیگر آنکه در زمانی که رضا درویش به عنوان مهمان حضوری برنامه در آن برنامه شرکت داشت، اجازه روی خط امدن به سمیعی یا احدی داده نشد اما زمانی که جای مهمانان عوض شد، این قاعده رعایت نشد و سمیعی مجبور شد برای دفاع از حقوق هواداران استقلال، به تنهایی با چند نفر مباحثه کند.
این موضوع در کنار برخی کارشناسی‌های داوری به نفع یک تیم خاص در این برنامه، شائبه جانبداری به نفع آن تیم را بیشتر تقویت می‌کند.
موضوع دیگری که نیاز به ورود نهادهای نظارتی دارد، هوادار متمول باشگاه رقیب است. آن جایی که آقای درویش با آمدن نام هوادار متمول از کوره در رفت. اعترافات بازیکنان این باشگاه موجود است که از هوادار متمول پول دریافت کرده‌اند و حتی یکی از انگیزه‌های حضور افراد در آن باشگاه را وجود هوادار متمول نامیده‌اند.
نکته پایانی آنکه توهین به قومیت ها اعم از لهجه و لباس و …توسط قانونگذار جرم انگاری شده و باشگاه استقلال با مراجعه به مرجع صالحه قضایی کمافی السابق در چارچوب قانون به دفاع از حقوق باشگاه استقلال ادامه خواهد داد.
۲۵۸ ۲۵۸