احتمالا چند هفته پیش پیروزی پاری سن ژرمن در آخرین دیدار فصل لیگ فرانسه (۲-۰ مقابل متز) را به خاطر ندارید. کیلیان امباپه در این بازی غایب بود. او در عوض، تعطیلات آخر هفته خود را در ساحل کن، در آن سوی دیگر فرانسه، در کنار عثمان دمبله با نوشیدن کوکتل و آفتاب‌گرفتن گذراند. پس از آن بازی، پاری سن ژرمن در فینال کوپا دو فرانس به مصاف لیون رفت و پس از برتری ۲-۱، یک‌بار دیگر سه‌گانه داخلی به ثبت رساند. امباپه در آخرین بازی و آخرین جام خود با پاریسی‌ها در گلزنی و ارسال پاس گل ناکام ماند. این پایانی عجیب برای هفت سال حضور او در پایتخت فرانسه بود.
کیلیان امباپه به عنوان بهترین بازیکنی که پیراهن پاری سن ژرمن را بر تن کرده است، در یادها خواهد ماند. او فراتر از مصطفی دحلب، وینگر تکنیکی الجزایری دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، در جایگاه اسطوره‌های باشگاه قرار خواهد گرفت. او بالاتر از سافت سوشیچ، استاد اهل یوگسلاوی در دهه ۸۰ و هم‌تیمی او دومینیک روشتو قرار می‌گیرد. او همچنین بالاتر از قهرمانانی مثل والدو، دیوید ژینولا و جورج وه آ حضور خواهد داشت. امباپه فراتر از نبوغ رونالدینیو و ماشین گلزنی زلاتان ابراهیموویچ و ادینسون کاوانی قرار دارد. او حتی بالاتر از نیمار و لیونل مسی است که حضورشان در پاری سن ژرمن به طرز ناخوشایندی به پایان رسید. لیست می‌تواند ادامه یابد، اما امباپه همیشه در صدر آن خواهد بود. با وجود اینکه امباپه با شرایط نامناسبی باشگاه را ترک می‌کند، او بزرگتر و بهتر از هر کس دیگری بود. تعداد گل‌ها (۲۵۶)، پاس گل‌ها (۹۶)، بازی‌ها (۳۰۷) و جام‌ها (۱۴) در هفت فصل باورنکردنی است. او با رکوردشکنی غیرمنتظره، از کاوانی به عنوان بهترین گلزن تاریخ پاری سن ژرمن پیشی گرفت. او همچنین به هواداران پاری سن ژرمن و به طور کلی به هواداران فوتبال لحظات باورنکردنی هدیه داد: هت تریک‌ها (حتی در یک بازی پنج گل هم به ثمر رساند)، گل‌های تماشایی، سرعت برق‌آسا و دریبل‌های فوق‌العاده. هر زمانی که توپ در اختیارش بود، حس قدرت، تسلط، اعتماد به نفس و برتری را القا می‌کرد.
هواداران پاری سن ژرمن، او را دوست داشتند
با وجود عملکرد فوق‌العاده امباپه در زمین، برخی از هواداران حس می‌کردند او بازیکن صمیمی و برونگرایی نیست. به نظر می‌رسد در رفتارهای داخل و خارج از زمین او، همه چیز حساب شده، سنجیده شده و از پیش تعیین شده است. به نظر می‌رسد او هرگز به طور کامل خود را رها نمی‌کند. امباپه همیشه بر همه چیز کنترل دارد، چه احساساتش باشد، چه استعدادش، چه حالش و چه آینده‌اش. شاید مسئله بزرگتر این باشد که با وجود تمام عناوین داخلی، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا همچنان از او دور مانده بود. بسیاری از هواداران پاری سن ژرمن با نگاهی به عقب و هفت سال حضور امباپه در باشگاه، فرصت از دست رفته ستاره فرانسوی در فینال ۲۰۲۰ مقابل بایرن مونیخ، درست قبل از نیمه اول و زمانی که نتیجه هنوز ۰-۰ بود، به یاد می‌آورند و حسرت می‌خورند.
معنای حسرت
فرصت کیلیان امباپه مقابل بایرن همان موقعیتی بود که او صدها بار در زندگی‌اش به گل تبدیل کرده بود، اما در آن لحظه توپ را درست به سمت مانوئل نویر شوت زد. این موقعیت احتمالا بزرگترین حسرت امباپه به عنوان بازیکن پاری سن ژرمن است. هرگز قرار نبود همه چیز بی‌نقص باشد، اما کسب اولین قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا برای تیم شهرش، او را به سطح دیگری از اسطوره بودن می‌رساند. شاید هم کاهش علاقه هواداران صرفا ناشی از این بود که امباپه در طول هفت سال حضورش در پاریس، عاشق رئال مادرید شده بود. هر تابستان شایعات پیوستن او به لوس بلانکوس به گوش می‌رسید و تهدید خروج امباپه از پاریس به سمت پایتخت اسپانیا، همیشگی بود. این موضوع قطعا به رابطه بین این بازیکن و اکثر هواداران کمکی نکرد.
از طرف دیگر، به نظر نمی‌رسید که دلبستگی عمیقی از سوی امباپه نیز وجود داشته باشد. با وجود خداحافظی با حضور ۲۵۰ مهمان، مادر امباپه، فایزا لاماری گفت: «هفت سال حضور در پاریس جادویی بود». قطعا جادویی در کار بود و کیلیان نوجوان در پاریس به یک مرد تبدیل شد. از تابستان ۲۰۱۷ که در سن ۱۸ سالگی از موناکو آمد تا تابستان ۲۰۲۴ که در ۲۵ سالگی به رئال مادرید ملحق می‌شود، او به بازیکنی بهتر، قهرمان جام جهانی و فردی با هوش فوتبالی و فیزیکی بالاتر تبدیل شده است. او همیشه مدیون پاریس سن ژرمنِ محبوبش خواهد بود و به نوبه خود، باشگاه هم برای آنچه او در طول هفت سال فراهم کرد – شش قهرمانی لیگ ۱، چهار قهرمانی جام حذفی، دو قهرمانی لیگ کاپ، سه قهرمانی سوپر جام – قدردان او خواهد بود. اما حالا داستان به پایان رسیده است و چه داستان فوق العاده‌ای هم بود.
۲۵۷ ۲۵۱