به گزارش خبر ورزشی، کریم باقری که هم اکنون یکی از اعضای کادر فنی پرسپولیس محسوب می‌شود، سوم اسفند سال ۱۳۹۰ مصاحبه‌ای خواندنی با خبر ورزشی کرد که بد نیست خلاصه آن را دوباره همراه باهم مرور کنیم:
– در دوره سرمربیگری علی دایی، ما اصلاً صحبتی برای اینکه من در پرسپولیس دستیارش بشوم نداشتیم.
– در فصل دوم سرمربیگری علی دایی (منظور کریم باقری لیگ دهم است) دیدم بازی به من نمی‌رسد و بیرون مانده‌ام. شرایط سنی ام هم طوری بود که یا باید می‌ماندم و به تیم کمک می‌کردم یا اینکه می‌رفتم. وقتی بیرون بودم عملاً نمی‌توانستم به تیم کمک کنم به همین خاطر از پرسپولیس رفتم. در واقع برخلاف میل باطنی از پرسپولیس جدا شدم
-اخلاقم اینطوری است. اگر ببینم یک جا به درد نمی‌خورم، می‌روم.
– علی فتح الله زاده مدیرعامل باشگاه استقلال است و ما رابطه خوبی با هم داریم. او در مراسم مرحوم ناصر حجازی ایشان به شوخی گفت بیا استقلال ولی جدی نبود.
-من باید سال ۱۹۹۷ بهترین بازیکن آسیا می‌شدم ولی نشد. فکر می‌کنم عدم انتخاب به عنوان بهترین بازیکن قاره کهن حلقه گمشده در زندگی ورزشی‌ام باشد.
– برای فوتبال بازی کردن خیلی از پدر و برادرم کتک خوردم. اینقدر از آنها کتک خوردم که شدم کریم باقری. آن سختگیری‌ها باعث نشد عقب بکشم چون دوست داشتم فوتبالیست شوم.
– اینکه بعضی‌ها می‌گویند کریم باقری توانایی مربیگری ندارد را نمی‌فهمم. مگر من وارد شده‌ام که آنها فهمیده باشند توانایی دارم یا نه؟
– بعد از بازی با قطر (آبان سال ۱۳۷۶ که تیم ملی با نتیجه ۲ بر ۰ باخت و محمد مایلی کهن برکنار شد) این شایعه به دروغ مطرح شد که با آقای مایلی کهن درگیر شده و به او سیلی زده‌ام! ایشان مربی ام بود و هرگز چنین کاری نکردم. حاجی مایلی هم به من چک نزد.
– مهر ماه سال ۱۳۸۰ و قبل از همان بازی معروف با بحرین که ۳ بر یک باختیم، بلاژویچ شب بازی بچه‌ها را تا ساعت یک بامداد آزاد گذاشت! البته ناهاری که بحرینی‌ها به ما دادند هم مشکوک بود. باورتان نمی‌شود اما من خودم اصلاً توانایی نداشتم در زمین راه بروم.