به گزارش خبرورزشی، تیم ملی فوتبال کشورمان آذر ماه ۱۳۷۵ در حالی قدم به جام ملت‌های ۱۹۹۶ امارات گذاشت که با توجه به افت فوتبال ایران در عرصه ملی، کمتر کسی تصور می‌کرد ما در آن مسابقات به توفیقی برسیم و این فرضیه پس از شکست در روز اول مرحله گروهی برابر عراق حسابی تقویت شد اما شاگردان محمد مایلی کهن پوست انداختند و کاری کردند کارستان. عربستان را با سه گل شکست دادیم و کره جنوبی را نیز با نتیجه خیره کننده شش بر دو بردیم تا با شایستگی هرچه تمام تر به نیمه نهایی برسیم و دوباره به مصاف عربستانی‌ها برویم. دیداری که اگر ناداوری جمال الغندور داور مصری نبود، قطعاً بازی با پیروزی ما به پایان می‌رسید اما او برای سعودی‌ها سنگ تمام گذاشت و در نهایت کار را ضربات پنالتی کشاند تا به رغم درخشش عابدزاده، مسابقه را واگذار کنیم و به رده‌بندی برسیم.
به خطر افتادن جان دایی
اول دی سال ۱۳۷۵ جدال رده‌بندی جام ملت‌های ۱۹۹۶ میان ایران و کویت برگزار شد و مسابقه در پایان وقت قانونی با تساوی یک بر یک به پایان رسید تا دوباره سرنوشت ما با ضربات پنالتی تعیین شود. این بار اما ایران فاتح میدان بود و در نهایت عنوان سومی جام ملت‌ها را به خود اختصاص داد. عنوانی که اگرچه ارزشمند است اما انصافاً تلخ بود چون ما به معنای واقعی کلمه شایسته قهرمانی بودیم اما در نیمه نهایی شاهکار ناداوری به کمک عربستان آمد.
در بازی رده‌بندی علی دایی تک گل ایران را به ثمر رساند و برای زدن آن شیرجه بسیار خطرناکی زد طوری که اگر بدنش چند سانتی‌متر دیگر خم می‌شد، هیچ بعید نبود مهره‌های گردن او دچار آسیب بسیار جدی شوند.
اعتراف بزرگ
دقایقی پس از پایان جام ملت‌های ۱۹۹۶ “میلان ماچالا” سرمربی مشهور اروپایی که در آن مقطع هدایت کویت را بر عهده داشت، طی مصاحبه‌ای با خبرنگاران در ابوظبی ادعای مهمی را مطرح کرد و گفت: امشب عربستان (که در فینال توانست امارات را شکست بدهد) کاپ قهرمانی جام ملت‌های ۱۹۹۶ را مال خود کرد ولی من قاطعانه می‌گویم قهرمان واقعی این مسابقات بدون هیچ شک و تردیدی تیم ملی فوتبال ایران و ستارگان آن بودند. اگر آن اتفاقات در بازی نیمه نهایی رخ نمی‌داد، ایرانی‌ها به فینال می‌رسیدند و جام را به خانه می‌بردند.
در واقع بعد از آن مسابقات سیر صعودی و تحول فوتبال ایران در دهه ۷۰ شمسی شروع شد و در نهایت به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه رسیدیم.