به گزارش خبر ورزشی، پیروز قربانی که هم اکنون با فجرسپاسی صدرنشین لیگ آزادگان است و شانس اول صعود به لیگ برتر تلقی می‌شود، سالیان متمادی با پیراهن استقلال در میادین فوتبال حاضر شد. قربانی ۲۱ بهمن سال ۱۴۰۰ مصاحبه جذابی با خبر ورزشی انجام داد که بد نیست خلاصه حرف‌هایش را دوباره مرور کنیم:
– در مدرسه همیشه شاگرد اول بودم و اگر دنبال فوتبال نمی‌رفتم، می‌توانستم در زمینه درسی هم به مدارج بالاتری برسم( قربانی هنگامی که این مصاحبه را با خبر ورزشی انجام داد، فوق لیسانس مدیریت ورزشی داشت )
– مرحوم پدرم یکی از بزرگان محله جوادیه بود و به اندازه خودش لوتی، پرچمدار و هیئتی بود ولی حتی اجازه نمی‌دادم سر تمرین یا بازیهایم بیاید. بنده خدا یک بار یواشکی آمده و بازی ام را دیده بود. وقتی خبردار شدم، به خانه رفتم و به ایشان گفتم خواهش می‌کنم دیگر سر مسابقات من نیا. در واقع دلم می‌خواست روی پای خودم بایستم و نمی‌خواستم این حس به وجود بیاید که من با حمایت یا پارتی‌بازی پدرم بالا آمده‌ام.
– همیشه به رفاقت با مهدی هاشمی نسب افتخار می‌کنم. وقتی او از استقلال رفت، از مهدی اجازه گرفتم تا پیراهن شماره ۲۰ را بپوشم.
– سال ۱۳۸۰ هنگامی که من هنوز بازیکن تیم امید استقلال بودم و گهگاهی در تمرینات بزرگسالان شرکت می‌کردم، مادرم به رحمت خدا رفت. در مراسمش محمود فکری و مهدی هاشمی نسب را دیدم که به احترام من حضور یافته بودند. لطف این دو نفر را هرگز فراموش نخواهم کرد.
– قبول دارم که مربیگری سلیقه‌ای است اما برانکو ایوانکوویچ وقتی سرمربی تیم ملی بود، از برخی مدافعان ضعیف به طور خیلی علنی و تابلو حمایت می‌کرد. در دوره او کسانی به تیم ملی دعوت شده و فیکس بازی کردند که واقعاً شایسته نبودند.
– از حضور در استقلال خیلی خیلی راضی هستم. سه بار با این تیم قهرمان لیگ برتر شدم و دو بار هم جام حذفی را فتح کردم.
– به نظرم بزرگترین اشتباه مدیریتی در استقلال، تعویض مرحوم ناصر حجازی و روی کار آوردن فیروز کریمی بود.
– پاییز سال ۱۳۸۶ وقتی فیروز کریمی بعد از شکست خانگی استقلال مقابل صنعت نفت گروهی از بازیکنان را در ورزشگاه آزادی دواند، من حاضر به انجام چنین کاری نشدم. تربیت خانوادگی ام به گونه‌ای است که جلوی حرف زور سر خم نمی‌کنم به همین خاطر همان نیم فصل از استقلال اخراج شدم!
-یکی از تفریحاتم تماشای فیلم است و الان بیش از ۴ هزار حلقه فیلم سینمایی دارم که همه را آرشیو کرده‌ام. استارت این قضیه از زمانی خورد که همراه با تیم ملی به چین رفته بودیم و علی آقا دایی به بازار رفت، یک دسته فیلم خارجی خرید و برگشت. از او پرسیدم علی آقا اینها چیست؟ او جواب داد: فیلم سینمایی. من هم از همان روز به فیلم‌های سینمایی بیشتر علاقمند شدم.
– در میان بازیگران به نظرم دو نفر هستند که هرگز فیلم بد و ضعیف نداشته‌اند. دنزل واشنگتن و راسل کرو. کارگردانان خارجی خیلی زیادی را هم دوست دارم اما از میان ایرانی‌ها در عصر کنونی به ابراهیم حاتمی‌کیا و محمد حسین لطیفی علاقه بیشتری دارم.
– وقتی موفقیت‌های پژمان جمشیدی در سینما و تلویزیون را می‌بینم، لذت می‌برم. موفقیت او باعث افتخار ما فوتبالی‌هاست.
– از زمانی که رولند کخ سرمربی استقلال بود، ازتمرینات این مربی کاربلد نت برداری می‌گردم و از همان دوران به مربیگری علاقه داشتم.
– در فوتبال ایران مربی مولف نداریم و از این تعریف بسیار هم دور هستیم. شاید به همین دلیل باشد که وقتی به لیگ قهرمانان می‌رویم، آسیا به فوتبال ما می‌خندد.