به گزارش خبرورزشی، روزنامه گازتا دلواسپرت با تیتر تولا و ذخیره‌های ناکام؛ حمله تبدیل به معضل می‌شود، به تحلیل شکست اینتر در فلورانس پرداخت.
گازتا دلواسپرت نوشت؛ اینزاگی هر ۴ مهاجم را همزمان به زمین فرستاد، اما حتی یک شوت هم به دست نیامد.
اگر قرار بود یک اطمینان خاطر در خانه اینتر وجود داشته باشد، آن گل زدن بود، حداقل در لیگ. توپ به هر شکلی که شده وارد دروازه می‌شد، تیر رهاشده از یکی از کمانداران متعدد سیمونه دقیقاً به هدف می‌نشست. اطمینان خاطر دیگر، سیستم بازی با دو مهاجم بود؛ تقریباً قانونی حک‌شده بر سنگ: در این سال‌ها، تیم اینترِ اینزاگی به ندرت از زوج مهاجمانش در سیستم ۳-۵-۲ که هر حرکت آن رمزگذاری شده بود، چشم‌پوشی کرده است.
اما در این شب عجیب در فلورانس، همه چیز وارونه شد: نه تنها اینتر نتوانست حتی یک گل بزند و تقریباً هرگز خطرساز نشد، بلکه مهاجمانی که اینزاگی به میدان فرستاد، فقط دو نفر نبودند، برخلاف سنت همیشگی. حتی سه نفر هم نبودند. در آخرین لحظات پر از ناامیدی، سرمربی نراتزوری تمام نیروی هجومی‌اش را به زمین آورد – کنار زوج «تولا»، ابتدا آرناتوویچ و سپس حتی طارمی – اما حتی یک شوت هم نصیبش نشد.
تنها فرصت واقعی مقابل دخیا توسط مهاجم اتریشی به شکل ناشیانه‌ای از دست رفت، کسی که در محوطه جریمه مثل فیلی در فروشگاه کریستال رفتار می‌کرد. در نهایت، این ارتش چهارتایی تنها چیزی که به همراه داشت، یک مشت سردرگمی بود، چون مشکل از جای دیگری ریشه می‌گرفت و بسیار کلی‌تر بود: کل تیم اینتر به طرز عجیبی بی‌جان و بی‌روح به نظر می‌رسید، نه فقط مهاجمانی که همگی به میدان فرستاده شده بودند.
البته تعجب‌آور است که ببینیم تورام در چنین بازی سرنوشت‌سازی این‌قدر بی‌اثر باشد و نتواند از فیزیک قدرتمندش استفاده کند؛ او توسط رانیری، مدافعی کوچک‌تر و لطیف‌تر اما سرسخت در نبردهای تن‌به‌تن، مهار می‌شد. شاید حتی تعجب‌آورتر این باشد که لائوتارو، در بهترین فرم بدنی فصلش، تنها توانست یک شوت ضعیف روانه دروازه‌بان اسپانیایی کند.
در این فصل، هیچ سابقه‌ای از چنین شرایطی وجود ندارد و برای بازگشت به یک بازی لیگ که اینتر نتوانسته باشد در سری A گل بزند، باید به انتهای فصل درخشان قبلی بازگردیم: ۴ مه ۲۰۲۴، شکست ۱-۰ مقابل ساسولو در دیداری که بیشتر شبیه به یک گردش آخر فصل بود.
نه این‌که عملکرد بازیکنان ذخیره‌ای که دیروز برای همراهی با تورام و لائوتارو وارد زمین شدند، تأثیر متفاوتی گذاشته باشد: طارمی حتی فرصت نکرد بفهمد در چه ورزشگاهی حضور دارد و اینزاگی بعداً اشاره کرد که مهاجم ایرانی از زمان بازی با لچه دچار یک مشکل جسمانی جزئی شده است. مهدی درست کنار آرناتوویچ،، مستقر شد: آرنا مشتاق بازی است، درخواست فرصت می‌کند و هر کاری می‌کند تا در اینتر بماند، اما باز هم موفق شد عملکردش را ضعیف نشان دهد.
مقصر آن گل از دست‌رفته در چند قدمی دروازه، پس از پاس لائوتارو، بود. در پایان فصل، مسیرهای اینتر و آرناتوویچ از هم جدا خواهند شد و نمی‌توان گفت که این جدایی، مانند بسیاری از جدایی‌های مشابه، با رضایت متقابل همراه خواهد بود. در واقع، شب‌های تلخ و سیاهی مثل این بازی، فقط روند جست‌وجوی اینتر برای پیدا کردن مهاجمان جدید را سرعت می‌بخشد.
نباید فراموش کرد که جام جهانی باشگاه‌ها نیز در پیش است و پنجره نقل و انتقالات خرداد ماه نیز می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. در این میان، اینزاگی نمی‌تواند روی کوره‌آ، مهاجم همیشگی مصدوم، حساب باز کند؛ تنها مهاجمی که حتی یک دقیقه هم در فرانکی بازی نکرد.
تنها امید این است که زوج «تولا» (تورام و لائوتارو) هرگز مانند شب گذشته در فلورانس خاموش نشوند، زیرا حتی دو مهاجمی که معمولاً بار تیم را به دوش می‌کشند، این بار غایب بودند. در کورس قهرمانی، ابتدا مهاجم فرانسوی در نقش گلزن اصلی تیم را به جلو می‌برد و سپس در سال ۲۰۲۵، مهاجم آرژانتینی دوباره به محور سیستم نراتزوری تبدیل شد: «تورو» از هشت گل در هشت بازی متوالی می‌آمد، اما این روند مقابل میلان متوقف شد.
برای بازگشت سریع به مسیر پیروزی و دنبال کردن ناپولی، اینتر به نسخه واقعی «تولا» نیاز دارد. اما داشتن یک پشتیبانی قوی‌تر پشت سر این دو نفر نیز بسیار مطلوب خواهد بود.
بیشتر بخوانید: اینزاگی: طارمی مصدوم بود و بازی کرد/ از این تیم راضی هستم