جام جهانی بالاترین سطح مسابقات فوتبال در دنیاست و بزرگترین ویترین جهانی که در تاریخ بشری وجود داشته است. چشم‌های بیش از نیمی از مردمان کره زمین به این تورنمنت مهم است که حضور در آن برای هر کشور افتخاری محسوب می‌شود، پس باید به هر مربی حق داد مهم‌ترین هدفش کسب امتیاز برای رسیدن به جام جهانی باشد.
تیم کشورمان تاکنون ۶ دوره در جام جهانی حضور داشته و در سه دوره اخیر نماینده ثابت قاره آسیا بوده است. وقتی اعلام شد که از دوره بعدی جام جهانی تعداد تیم‌های حاضر به ۴۸ اضافه خواهد شد و سهمیه قاره آسیا به هشت و نیم تیم افزایش می‌یابد، این حقایق در کنار پیشینه فوتبال ایران باعث شد توقع همه به صعود از دور مقدماتی این تورنمنت باشد. به عبارت دیگر تقریباً تمام اهالی فوتبال در ایران گفتند که دیگر صرف صعود به دور نهایی جام جهانی نباید هدف ما باشد، چرا که فوتبال ما با این پتانسیل قادر است به راحتی یکی از هشت سهمیه قاره کهن را به خود اختصاص دهد.
حالا دیگر هدف ما نه فقط حضور در جام جهانی، بلکه رسیدن به مرحله حذفی و بازی با بزرگان فوتبال دنیا است. پس خیلی طبیعی است که مردم از دیدن صعود ایران از دور اول مقدماتی جام جهانی خیلی ذوق زده نشوند. اما این حقیقت هم قابل انکار نیست که سطح فوتبال آسیا بسیار بالا رفته و دیگر تیم ضعیف و از پیش بازنده نداریم. تیم کشورمان در این مرحله با ازبکستان، هنگ کنگ و ترکمنستان همگروه بود. ما مسابقات را با مساوی ۲-۲ در خانه ازبکستان آغاز کردیم، سپس چهار گل به هنگ کنگ در تهران زدیم و در نهایت دو بازی رفت و برگشت برابر ترکمنستان را هم با ۶ گل پیروز شدیم.
حالا تیم کشورمان هم امتیاز با ازبکستان در عدد ۱۰ و بدون نیاز به امتیازات دو بازی آخر به دور بعدی مقدماتی جام جهانی صعود کرده است، این یعنی دو بازی باقی مانده مقابل هنگ کنگ و ازبکستان بهترین فرصت برای مربیان تیم ملی خواهد بود تا به بازیکنان جوان فرصت خودنمایی در میدان بدهند.
ایران با اقتدار به مرحله بعد صعود کرده و دو بازی آخر تشریفاتی شد و حالا دیگر باید به فکر آینده‌سازی و میدان دادن به جوانان باشیم. دیگر هیچ بهانه‌ای پذیرفتنی نیست!