کاری با حواشی، شایعه‌سازی و داستان سرایی در فضای مجازی نداشته باشید. واقعیت مثل روز روشن است و با هیچ توضیح و توجیهی قابل انکار نیست! دانیال اسماعیلی فر در تمام دو سال حضور خود در پرسپولیس هرگز نتوانست به روزهای درخشان در ذوب آهن و سپاهان برگردد. او شاگرد مورد علاقه و چهره مورد اعتماد یحیی گل محمدی بود که به خاطرش قید ستاره‌ای همچون رامین رضاییان را زد، اما درون زمین و به لحاظ فنی هرگز نتوانست جواب اعتماد سرمربی سابق پرسپولیس را بدهد.
گفتیم که نگاه به حواشی و شایعات نکنید، اینکه عده‌ای بخواهند ضعف دانیال اسماعیلی فر در جدال مقابل آلومینیوم را تنها محدود به از دست دادن پنالتی کنند، همان قدر غلط است که مصاحبه ویرا در شبکه ۳ و اسم بردن از رامین رضاییان را دلیل این افت معرفی کنیم! ماجرا ربطی به عدم دعوت قلعه‌نویی و شادی منشوری در آبادان هم ندارد. به کارنامه اسماعیلی فر در این دو سال حضور در پرسپولیس نگاه کنید که به نشانه ضعیف بودن، حتی یک بار هم به اردوهای تیم ملی، چه در زمان اسکوچیچ، چه در زمان کیروش و چه در دوره امیر قلعه نویی دعوت نشد و خودش هم بارها این موضوع را رسانه‌ای کرده است. اسماعیلی فر به لحاظ اخلاقی همیشه یکی از بازیکنان خوب فوتبال ما بوده و کمتر حاشیه‌ای از او سراغ داریم اما ببینید از نظر فنی چقدر تحت فشار بود که به محض زدن اولین گل در این فصل در آبادان، آن شادی منشوری و عجیب را از خود نشان داد و بابتش محروم شد. این محرومیت را هم نباید دلیل بازی ضعیف دانیال در اراک دانست.
به آمار نگاه کنید که همیشه بهترین قاضی هستند، در کل فصل دانیال اسماعیلی فر یک گل به حریف و یک گل بخودی داشته! دور رفت یک گل به خودی مقابل صنعت نفت آبادان در ورزشگاه آزادی که باعث از دست رفتن پیروزی پرسپولیس در دقیقه ۹۰+۵ شد و در دیدار برگشت در هفته بیست و چهارم تنها گل فصل را به همین تیم زد. دانیال این فصل ۵ پاس گل هم داده که برای بازی تهاجمی پرسپولیس و به عنوان یک وینگ بک همیشه ثابت، عدد درخشانی نیست. او فصل قبل هم ۶ پاس گل داد اما پاس گل به حریف هم در کارنامه داشت.
اگر به نمایش‌ها و نتایج پرسپولیس در این دو فصل نگاه کنید رد پای ضعف دفاع راست در شکست‌های بزرگ این تیم مشخص است. مهمترین آن در برابر الدحیل در لیگ قهرمانان آسیا بود که باعث شد یحیی گل محمدی هم به ستوه آمده و بالاخره علناً از ضعف دانیال انتقاد کند. تا قبل از نیم فصل و نقل و انتقالات زمستانی که عبدالکریم حسن و اورانوف به پرسپولیس آمدند، تمام فشار و انتظار هواداران برای گلزنی روی سمت راست پرسپولیس بود اما اسماعیلی فر هرگز نتوانست جای رامین رضاییان را در این تیم پر کند. عده ای گفتند او توان تحمل این حجم از انتظارات را ندارد. با آمدن دو ستاره خارجی و جان گرفتن سمت چپ پرسپولیس فشار از روی دانیال برداشته شد اما او باز هم نشان داد که کیفیتش در حد انتظارات از تیم بزرگ پرسپولیس نیست.
در پایان این فصل قرارداد اسماعیلی فر تمام خواهد شد و قاعدتا با این کارنامه او باید راهی تیم دیگری شود. مهم نیست چه کسی به پرسپولیس بیاید، مهم این است که کسی حق ندارد کارنامه و عملکرد فنی دانیال در این دو فصل در بازی‌های مختلف لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا را فراموش کند.