خبر فرهنگی هنری : سوگ عظیم حضرت زهرا (س) در غم شهادت امام حسین (ع)

حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی یعقوبی گیلانی، مدیر موسسه منبر آسمانی و کارشناس مذهبی درمورد سوگ عظیم حضرت زهرا سلام الله علیها برای شهادت امام حسین (ع) بیان کرد: ابوبصیر نقل می‌کند که محضر مبارک امام صادق علیه‌السلام بودم و با آن جناب سخن می‌گفتم در این هنگام، یکی از فرزندان حضرت علیه‌السلام داخل شد. امام صادق علیه‌السلام به ایشان فرمودند: بارک اللَّه و او را به سینه خود چسبانده و وی را بوسیده و فرمودند: خدا ذلیل کند کسانی را که شما را ذلیل کنند و انتقام کشد از آنان که به شما ظلم کنند، و خوار کند افرادی را که شما را خوار کنند، و لعنت کند اشخاصی را که شما را می‌کُشند و خدا ولی و حافظ و ناصر شما باشد، زنان و انبیاء و صدیقین و شهداء و فرشتگان آسمان بسیار بر شما گریستند، سپس آن حضرت علیه‌السلام گریستند و فرمودند: «یَا أَبَا بَصِیرٍ إِذَا نَظَرْتُ إِلَى وُلْدِ الْحُسَیْنِ أَتَانِی مَا لَا أَمْلِکُهُ بِمَا أَتَى إِلَى أَبِیهِمْ وَ إِلَیْهِمْ» «ای ابوبصیر هرگاه به بچه‌های حضرت حسین علیه‌السلام می‌نگرم به واسطه مصیبت و ظلمی که به پدرشان و خودشان شده حالتی به من دست می‌دهد که قابل کنترل نیست.»

این کارشناس مذهبی گفت: «یَا أَبَا بَصِیرٍ إِنَّ فَاطِمَهَ سلام الله علیها لَتَبْکِیهِ وَ تَشْهَقُ فَتَزْفِرُ جَهَنَّمُ زَفْرَهً» «ای ابوبصیر: فاطمه سلام الله علیها بر آن حضرت علیه‌السلام گریستند و ضجّه زدند» و به دنبال آن، جهنم فریادی کشید و جیغی زد که فرشتگان حافظ و نگهبان بر آن، صدای گریه دوزخ را شنیدند و سریع آماده شدند تا آن را کنترل کنند. زیرا خوف آن بود که از درون دوزخ، آتش زبانه کشد یا دود آن بیرون رفته و اهل زمین را بسوزاند؛ لذا تا مادامی که دوزخ گریان و نالان است فرشتگان حافظ آن را مهار می‌کنند و به جهت خوف و هراسی که بر اهل زمین دارند آن را محافظت نموده و درب‌های آن را محکم بسته‌اند ولی در عین حال، دوزخ ساکت و آرام نمی‌شود مگر صدای حضرت فاطمه سلام الله علیها آرام شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی مطرح کرد: در ادامه روایت قبل، حضرت علیه السلام فرمودند:‌ای ابوبصیر دریا‌ها نزدیک بود شکاف بردارند و در نتیجه، برخی در بعضی دیگر داخل شوند و قطره‌ای از آب دریا‌ها نیست مگر آنکه فرشته‌ای بر آن موکّل است؛ لذا هر گاه فرشته موکل بانگ دریا و خروش آن را بشنود با زدن بالش خروش و طغیان را خاموش و ساکت می‌کند و آنها را حبس و نگاه داشته تا بر یکدیگر داخل و وارد شوند و این نیست؛ مگر به خاطر خوف و هراس بر دنیا و آن‌چه در آن و کسانی که بر روی زمین هستند و پیوسته فرشتگان از روی شفقت و ترحم به واسطه گریستن دریا‌ها می‌گریند و خدا را خوانده و به جانبش تضرّع و زاری نموده و اهل عرش و اطراف آن نیز جملگی در تضرّع و ناله هستند.

صدا‌های فرشتگان بلند است که به خاطر خوف و هراس بر اهل زمین همواره حق تعالی را تقدیس و تنزیه می‌نمایند و اگر احیاناً صدای آنها به زمین برسد اهل زمین به فریاد آمده و کوه‌ها قطعه قطعه شده و زمین، اهلش را می‌لرزاند.

حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی گیلانی افزود: ابوبصیر می‌گوید: محضر مبارک امام علیه‌السلام عرضه داشتم: فدایت شوم این امر بسیار عظیم و بزرگ است! حضرت علیه‌السلام فرمودند: از این عظیم‌تر غیر آن، یعنی خبری که نشنیده‌ای است.

«یَا أَبَا بَصِیرٍ أَ مَا تُحِبُّ أَنْ تَکُونَ فِیمَنْ‏ یُسْعِدُ فَاطِمَهَ سلام الله علیها» سپس فرمودند: «ای ابوبصیر! دوست نداری در زمره کسانی باشی که حضرت فاطمه سلام الله را کمک می‌کنند؟

«فَبَکَیْتُ حِینَ قَالَهَا فَمَا قَدَرْتُ عَلَى الْمَنْطِقِ وَ مَا قَدَرَ عَلَى کَلَامِی مِنَ الْبُکَاءِ»

ابوبصیر می‌گوید: «وقتی امام علیه‌السلام این کلام را فرمودند بطوری که گریه به من دست داد که قادر بر سخن گفتن نبودم و چنان بغض گلویم را می‌فشرد که توانایی بر تکلّم نداشتم.»