خبر فرهنگی هنری : اصلی‌ترین عنصر در تداوم هویت جامعه زبان است

بهزاد عمران زاده، مسئول اندیشکده شهر ایرانی اسلامی در برنامه رادیو گفتگو گفت: اساسا معماری و شهرسازی بیشتر از اینکه امر کالبدی و مادی باشد، امر فرهنگی است که در ۴۰ تا ۵۰ سال اخیر از این بعد تاثیرات فرهنگی معماری و شهرسازی غفلت شده است. امروز اصلی ترین عنصر در تداوم هویت جامعه زبان و عنصر دوم معماری و شهرسازی است. معماری و شهرسازی جزو پایدارترین عناصر مادی و کالبدی است که انسان آن را ساخته و همچنان می سازد.

وی تصریح کرد: معماری و شهرسازی می تواند باعث تعالی فرهنگی و هدایت افراد به اتخاذ تصمیمات و رفتارهای درست شود به طوری که سند ملی شهرسازی و معماری اسلامی اتفاق خوبی در توجه به این بعد شهرسازی است که مورد غفلت قرار گرفته ولی نیاز است که این سند نقد و بررسی و اجرایی سازی شود.

عمران زاده بیان کرد:  در حال حاضر معماری و شهرسازی ما نسبت و ارتباطی با اقلیم، فرهنگ، تاریخ، جغرافیا ما ندارد و همان ساختمانی که در تهران ساخته می شود در دیگر شهرهای کشور هم ساخته می شود. عموما معماری ما یک ساختمان سازی است که در دل بازار و نظام سرمایه گذاری تولید می شود و معماران نقشی در آن ندارند. این سند در ۵ هدف، ۱۴ راهبرد، ۶۵ اقدام و راهکار تدوین شده است و تلاش می کند نگاه فرهنگی را با عنوان اسلامی و ایرانی تقویت کند.

همچنین عبدالحمید نقره کار رئیس گروه تخصصی و معماری و شهرسازی در فرهنگستان هنر در ادامه گفت: مهمتر از سند ملی شهرسازی و معماری اسلامی ایرانی، ایجاد قرارگاه ها و ستادهای جهاد تبیین و اقدام است که از طریق نظارت مستمر و مطالبه عمومی اجرای آن انجام شود و سپس باید جهاد تبین و اقدام با نظارت و کنترل و پیگیری موفق محقق شود.

نقره کار اظهار داشت: معماری و شهرسازی یک رشته بسیار مهم میان دانشی است و هیچ علمی در حوزه ها و دانشگاه ها نیست که در شهرسازی ها موثر نباشد. تمام رشته های مهندسی، اقلیم، پزشکی، علوم انسانی و هنر در طراحی شهری و شهرسازی کشور تاثیر دارد.

رئیس گروه تخصصی و معماری و شهرسازی در فرهنگستان هنر با تاکید بر اینکه در دانشگاه های ما رشته های شهرسازی و برنامه ریزی های ملی، منطقه ای و روستایی بسیار دیر انجام شده گفت: از سویی شهرها بدون سند راهبردی و طرح های جامع و تفصیلی به صورت غیرعلمی، غیرمنطقی و غیرعلمی طراحی و گسترش پیدا کرده است .

وی ادامه داد: در شهرهای بزرگ مانند تهران، دولت به دلیل هزینه های بالای نگهداری شهرها یک اشتباه انجام داد و وزارت راه و شهرسازی و شورای عالی معماری و شهرسازی تمام مسئولیت را به شهرداری واگذار کرد و شهرداری از اختیارات سه قوه برخوردار شد و قانون نوشت، طرح های علمی را تصویب، خودش در مقام قاضی به تخلف فروشی، تراکم فروشی غیرمجاز و تغییر کاربری زمین به نفع زمین خواران و سرمایه داران پرداخت که نتیجه آن بحران محیط زیست، ترافیک سنگین، آلودگی هوا و بیماری های فزاینده شده است.