جهانبخش محبینیا در گفت وگو با ایسنا، درباره مفهوم وفاق ملی اظهار کرد: وفاق در فلسفه سیاسی برای ساحت‌هایی مطرح شده است که منازعه و رقابت شدید وجود دارد و این وفاق به دنبال آن است که یک هماهنگی برای رسیدن به اهداف جمعی با وجود همه اختلاف سلایق ایجاد کند.
وی با بیان اینکه برای مفهوم وفاق ملی در جامعه ایران ارزش قائل هستم، افزود: وفاق ملی برای اثرگذاری باید از حالت دستورالعمل خارج شده و لباس تنویر بپوشد و خود را نمایان کند. بنابراین باید مشخص کنیم که آیا وفاق امری سیاسی است یا اجتماعی، فلسفی و بینابینی؟ من معتقدم که وفاق ملی هنوز در مرحله جنینی است و بیشتر علاقه دارد که برای خود عنوان سیاسی انتخاب کند. در همایش وفاق ملی افرادی در ویترین یعنی صف اول حضور داشتند که بیشتر دولتی بودند و نیروهای مقابل جریان اصلاحات هم کمتر حضور داشتند و شاید این مساله به این معنا باشد که دمیدن در شیپور وفاق برای آن‌ها چندان خوشایند نباشد.
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی با استقبال از رویکردی که رئیس‌جمهور در زمینه وفاق ملی آغاز کرده است، تصریح کرد: از رئیس‌جمهور تقاضا دارم تا وفاق ملی را به امری گفتمانی تبدیل کند. برای این هدف باید پرداختن به مفهوم وفاق ملی از دولت خارج شده و به جامعه ، نخبگان، نیروهای سیاسی و مدنی سپرده شود. گفتمانی کردن مفهوم وفاق ملی و سپردن آن به جامعه می‌تواند آشیانه خوبی برای این پرنده خوش‌آهنگ بسازد.
محبینیا خاطرنشان کرد: جامعه‌ای که چندپاره شده باشد و رقابت در آن به دلیل توقف کارکردهای خرده نظام فرهنگی یا سیاسی به حالت دوقطبی درآمده باشد، پرهزینه اداره خواهد شد و فرهنگ، اقتصاد، سیاست و حتی تکنولوژی هزینه ایجاد می‌کنند. در این حالت منافع ملی و پول آن جامعه بیش از حد هزینه می‌شود و تضادها هم حالت آشتی‌ناپذیری پیدا می‌کنند و همبستگی اجتماعی هم دچار شکنندگی می‌شود. من معتقدم که دوام و قوام جامعه ما از لیبی، تونس، سوریه و ترکیه بیشتر است با این حال کشور ما هم با تهدیدها و آسیب‌های بزرگی مواجه است و وفاق ملی و همزیستی مسالمت‌آمیز می‌تواند این تهدیدها را از ما دور کند.
وی در پایان تاکید کرد: به دنبال دولت ملی وفاق، جامعه باید لباس وفاق بر تن کند تا در داخل نظام جمهوری اسلامی و در سرزمین ایران، محدوده بازی برای کسب قدرت مشخص شود. نتیجه این روند، هم باید تحکیم و تقویت منافع ملی باشد. بدون وفاق ملی مشکلات سیاسی، اقتصادی، علمی و تکنولوژی قابل حل نخواهد بود.
انتهای پیام