غزال زیاری: تد چیانگ یکی از تحسین‌برانگیزترین نویسندگان داستان‌های علمی تخیلی است که به خاطر رمان “داستان زندگی تو” که فیلم “Arrival” با اقتباس از آن ساخته شد، مشهور است. او به‌علاوه مقالات فوق‌العاده‌ای را برای نیویورکر می‌نویسد که در برخی از آن‌ها به خطرات و کاستی‌های هوش مصنوعی اشاره کرده است.
او در آخرین مقاله‌اش استدلال کرده که پتانسیل مدل‌های زبانی بزرگ تا اندازه زیادی در حد تئوری باقی می‌ماند؛ به اعتقاد او، هوش مصنوعی مولد موفق شده تا سطح انتظارات ما را هم در مورد چیزهایی که می‌خوانیم و هم در مورد مطالبی که می‌نویسیم تا دیگران بخوانند، پائین آورده است. به گفته او، این یک فناوری اساساً غیرانسانی است؛ چرا که با ما جوری رفتار می‌کند که انگار حقیرتر از آن چیزی هستیم که هستیم: خالق و درک کننده معنا.
چیانگ استدلال می‌کند که حتی با پیشرفت مدل‌های زبانی بزرگ، خروجی آن‌ها هرگز تبدیل به هنر نخواهد شد؛ از نظر او، توصیف و تعریف هنر واقعاً سخت است؛ اما دراین‌باره می‌گوید: «هنر چیزی است که از انتخاب‌های زیاد ناشی می‌شود».
مطمئناً، این انتخاب‌ها ممکن است منجر به یک رمان، نقاشی یا فیلم خیلی خوب نشوند، اما شما همچنان درگیر یک عمل ارتباطی بین خودتان و مخاطبان‌تان هستید.
او در بخش پایانی مقاله‌اش می‌گوید: «همه ما محصول چیزهایی هستیم که پیش از ما آمده‌اند، اما با زندگی کردن و تعامل با دیگران است که به دنیا معنا می‌دهیم. این چیزی است که یک الگوریتم خودکار هرگز نمی‌تواند انجام دهد و نباید اجازه داد تا کسی خلاف آن را بگوید.»
منبع: techcrunch
۵۸۳۲۱