به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس گزارش زومیت، گوشی شما در حال حاضر چقدر از شما دور است؟ آخرین بار کی به آن نگاه کردید؟ برای بسیاری از ما، این دستگاه‌های دیجیتال تقریباً همیشه در دستانمان هستند. اکنون مطالعه‌ای جدید تأثیرات کاهش استفاده از گوشی را بر فعالیت مغز بررسی می‌کند.
تحقیق جدید توسط محققان دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه کلن آلمان با مشارکت ۲۵ فرد بزرگسال ۱۸ تا ۳۰ ساله انجام شد. از شرکت‌کنندگان خواسته شد به مدت ۷۲ ساعت استفاده از گوشی خود را تا حد امکان محدود کنند. در این مدت، تنها ارتباطات ضروری و فعالیت‌های مرتبط با کار، روی گوشی مجاز بود. محققان قبل و بعد از دوره‌ی کاهش استفاده‌ی گوشی، از اسکن‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) و تست‌های روان‌شناختی استفاده کردند تا تأثیر آن را بر الگوها و فعالیت‌های عصبی ببینند.
مغز در واکنش به کاهش استفاده از گوشی، مشابه ترک یک عادت اعتیادآور رفتار می‌کند
به‌گزارش ساینس‌آلرت، پژوهشگران در مقاله‌ی جدید بیان کردند که از رویکردی طولی برای بررسی تأثیرات محدودیت استفاده از تلفن همراه بر کاربران آن استفاده کردند. آن‌ها همچنین دریافتند که تغییرات فعالیت مغزی در طول زمان با سیستم‌های انتقال‌دهنده‌ی عصبی مرتبط با اعتیاد ارتباط دارد.
به شرکت‌کنندگان در طول اسکن‌هایی که پس از ۷۲ ساعت انجام شد، تصاویر مختلفی نشان داده شد؛ از جمله تصاویری از گوشی‌های روشن و خاموش و همچنین تصاویر خنثی‌تر (غیرتحریک‌کننده) که موضوعاتی مانند قایق‌ها و گل‌ها را نشان می‌داد.
نتایج نشان داد که هنگام نمایش تصاویر مرتبط با گوشی طی اسکن، تغییراتی در بخش‌هایی از مغز که به پردازش پاداش و هوس‌های غذایی مرتبط است مشاهده شد که از برخی جهات شبیه سیگنال‌های مغزی مرتبط با اعتیاد به مواد بود. این مشاهده نشان می‌دهد گوشی‌های ما می‌توانند مانند نیکوتین یا الکل اعتیادآور باشند.
اینکه تغییرات مشاهده‌شده در مغز با سیستم‌های دوپامین و سروتونین مرتبط است، ایده‌ی اعتیاد به گوشی را تأیید می‌کند. این دو انتقال‌دهنده‌ی عصبی در چندین عملکرد مغز، از جمله رفتارهای وسواسی و تنظیم خلق‌وخو نقش دارند.
بااین‌حال، بر اساس تست‌های روان‌شناختی، با وجود دسترسی محدود به گوشی، هیچ تغییری در خلق‌وخوی شرکت‌کنندگان یا احساس میل به استفاده‌ی مجدد از آن مشاهده نشد. برخی از داوطلبان از بهبود روحیه‌ی خود گزارش دادند، اما این تغییر در داده‌های آزمون‌ها از لحاظ آماری معنادار نبود.
مطالعه به‌طور دقیق بررسی نکرد که چرا رفتارهای مرتبط با گوشی به تغییر در فعالیت مغزی منجر می‌شوند؛ اما احتمالاً عوامل مختلفی در این فرآیند دخیل هستند. همچنین، ممکن است همه‌ی فعالیت‌های مبتنی بر گوشی به یک اندازه اعتیادآور نباشند.
پژوهشگران توضیح دادند که داده‌های آن‌ها نمی‌تواند به‌طور دقیق مشخص کند که میل به استفاده از گوشی ناشی از وابستگی به خودِ دستگاه است یا به دلیل نیاز به تعامل اجتماعی؛ زیرا این دو عامل امروزه به‌شدت درهم تنیده‌اند. با این وجود، یافته‌های آن‌ها حتی بدون تفکیک این دو عامل، همچنان معتبر است. محققان پیشنهاد کردند که تحقیقات آینده باید این موضوع را دقیق‌تر بررسی کند.
دانشمندان هنوز در حال بررسی این موضوع هستند که گوشی‌ها چگونه زندگی و مغز ما را تغییر می‌دهند. از زمان عرضه‌ی اولین آیفون کمتر از ۲۰ سال می‌گذرد، اما در همین مدت کوتاه، مشخص شده است که کنارگذاشتن گوشی برای مدتی کوتاه می‌تواند علائمی شبیه به ترک اعتیاد را ایجاد کند؛ مانند بی‌قراری یا میل شدید به استفاده، حتی اگر خود فرد متوجه آن نباشد.
محققان می‌نویسند: «مکانیسم‌های عصبی شناسایی‌شده ممکن است به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای رفتارهای اعتیادآور را در افرادی که در معرض استفاده‌ی بیش‌ازحد از گوشی هستند، تقویت کند.»
۲۲۷۲۲۷