نگار علی- بمبافکن H-۶ چین که یک میراث از دوران جنگ سرد است، همچنان بخش مهمی از استراتژی نظامی پکن به شمار می‌رود. این بمبافکن که در اصل یک کپی مجاز از Tu-۱۶ شوروی بود، به‌روزرسانی شده تا بتواند سلاح‌های مدرن، از جمله موشک‌های هیپرسونیک و هسته‌ای را حمل کند.
با وجود قدیمی بودن، این بمبافکن نقش حیاتی برای قدرت نظامی چین ایفا می‌کند. با این حال، بمبافکن H-۶ در نهایت با بمبافکن پنهانکار H-۲۰ جایگزین خواهد شد که انتظار می‌رود در دهه ۲۰۳۰ وارد خدمت شود. تا آن زمان، H-۶ همچنان تهدیدی باقی می‌ماند، به‌ویژه برای نیروهای دریایی آمریکا در اقیانوس آرام، که قادر به شلیک موشک‌های ضد ناو هستند.
بمبافکن H-۶ چین؛ قدیمی اما کشنده
چین از بمبافکن H-۶ از سال ۱۹۵۹ استفاده می‌کند. اتحاد جماهیر شوروی اولین بمبافکن Tu-۱۶ بدجر را در سال ۱۹۵۸ به چین تحویل داد و شرکت صنایع هواپیماسازی شیان (XAC) به‌طور رسمی تولید هواپیما را بلافاصله پس از آن آغاز کرد. این شرکت آن را با نام H-۶ نام‌گذاری کرد که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۵۹ انجام داد. چین اولین H-۶ ساخت داخل خود را در سال ۱۹۶۸ تولید کرد.
این بمبافکن هنوز بخش قابل توجهی از نیروی هوایی چین است. حدود ۱۵۰ فروند از این بمب‌افکن‌ها ساخته شده و حدود ۱۲۰ فروند آن‌ها همچنان عملیاتی هستند.
مانند بمبافکن B-۵۲ استراتوفورترس ایالات متحده، H-۶ عمر عملیاتی بسیار طولانی‌ای را به‌دلیل طراحی و تطبیق‌پذیری خود داشته است. این بمبافکن همچنین به حمل سلاح‌های مدرن نیز تطبیق یافته است.
چینی‌ها بر این باورند که بمبافکن H-۶ به‌عنوان یک بازدارنده هسته‌ای و یک هواپیمای حمله دریایی برای سال‌های زیادی همچنان به خدمت ادامه خواهد داد.
بمبافکن H-۶ شیان
H-۶ نسخه‌ای تولید شده تحت لیسانس بمبافکن Tu-۱۶ بدجر شوروی بود که اولین پرواز خود را در سال ۱۹۵۲ انجام داد. دو طرف در یک برنامه تولید مشترک همکاری می‌کردند تا هواپیماها و پروژه‌های دیگر را بسازند تا اینکه شکاف بزرگ چین-شوروی پیش آمد.
چین بمب‌افکن‌های H-۶ را به مصر و عراق فروخت، اما این کشورها دیگر بمب‌افکن‌های خود را عملیاتی ندارند. به گفته اندیشکده مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی واشنگتن دی‌سی (CSIS)، چهار فروند از بمب‌افکن‌های H-۶ عراق در حین خدمت نابود شدند.
H-۶ دارای چهار نفر خدمه است و از دو موتور توربوفن Soloviev D-۳۰KP-۲ با هرکدام ۲۷,۰۰۰ پوند کشش بهره می‌برد. سرعت بالای آن ۶۷۰ مایل در ساعت است و سرعت کروز آن ۴۷۷ مایل در ساعت است. برد عملیاتی آن ۲,۲۰۰ مایل است.
H-۶ اکنون می‌تواند انواع مختلفی از موشک‌های هوا به سطح، ضد کشتی، موشک‌های کروز هواپرتاب و موشک‌های هایپرسونیک را حمل کند. این‌ها شامل موشک‌های بالستیک هواپرتاب با قابلیت حمل سلاح‌های هسته‌ای نیز می‌شود.
این بمبافکن همچنین قادر است ۲۶,۵۰۰ پوند بمب، هم هدایت‌شونده و هم بمب‌های غیراستراتژیک (بمب‌های معمولی) حمل کند، اما دیگر بمب‌های هسته‌ای سقوط آزاد حمل نمی‌کند، چرا که H-۶ نمی‌تواند به اندازه کافی در نفوذ به فضای هوایی دشمن قابل اعتماد باشد.
H-۲۰ جایگزین H-۶ خواهد شد
H-۶ مدت زیادی خدمت نخواهد کرد؛ این بمبافکن عمر طولانی خدمت داشته است، اما چین جایگزینی به نام H-۲۰ پیدا کرده است. تصاویر اخیر در رسانه‌های اجتماعی یک هواپیمای پنهانکار به شکل الماس را نشان می‌دهند.
اما این هواپیما “بال پرنده” نیست و دارای بال‌های مشخص و بلند، دم بزرگ و بدنه مرکزی بزرگی است، همانطور که در ابتدا تصور می‌شد.
چین انتظار دارد H-۲۰ در دهه ۲۰۳۰ وارد خدمت شود. بسیاری پیش‌بینی می‌کنند که بدنه هواپیما دارای برد ۱۰,۰۰۰ مایل باشد. با سوخت‌گیری هوایی، این هواپیما می‌تواند “تمام جهان را پوشش دهد”، به گفته پنتاگون، که اضافه کرد: “انتظار می‌رود از تسلیحات متعارف و هسته‌ای استفاده کند و طراحی پنهان‌کاری داشته باشد.”
منبع: 19fortyfive
۲۲۷۲۲۷