تینا مزدکی: مگس‌ریزه بدون بال جنوبگان (Belgica antarctica) که طول آن تنها ۲-۶ میلی‌متر است، یکی پرجمعیت‌ترین گونه‌هایی است که تمام سال را در جنوبگان می‌گذراند. این مگس نه‌تنها مانند دیگر مگس‌ها غذای خونی نمی‌خورند، بلکه نیش نمی‌زنند و حتی پرواز هم نمی‌کنند. این جانوران میلی‌متری باله‌ای خود را به‌عنوان یک استراتژی بقای قابل‌توجه در برابر بادهای فوق‌العاده شدید این منطقه قطبی ازدست‌داده‌اند.
در عوض مگس‌ریزه بدون بال جنوبگان می‌تواند تا -۱۵ درجه سانتی‌گراد (۵ درجه فارنهایت) را تحمل کند، همچنین می‌تواند تا ۷۰ درصد از مایعات بدنش را از دست بدهد و یک ماه بدون اکسیژن دوام بیاورد. آن‌ها در زمستان با تجمع قند به‌عنوان یک ضد یخ طبیعی و کم آب شدن برای جلوگیری از تشکیل بلوره‌های یخ در داخل سلول‌های خود، زندگی در این محیط را امکان‌پذیر می‌کند.
جنوبی‌ترین گونه حشره جهان حتی چس از یخ زدن می‌تواند تا ۹ ماه زنده بماند. ۲ سال طول می‌کشد تا این موجود کوچک، چرخه زندگی کامل خود را تکمیل کند. البته آن‌ها بخش عمده زندگی خود را به‌عنوان لارو سپری می‌کند و این لاروها بیشتر باکتری‌ها، خزه جلبک‌ها و مدفوع پنگوئن‌ها را می‌خورند.
پژوهش‌ها نشان داده است که این لاروها با گرم ماندن نسبی زیرپوشش برف، می‌توانند در محدوده‌ای از افت دما زنده بمانند و برای محافظت از خود از فرایند خاصی استفاده کنند.
اگرچه ممکن است تعدادی از گونه‌های جانوری تاکنون در برابر شرایط قطب جنوب مقاومت کرده و برای ادامه بقا تلاش کنند اما واضح است که این شرایط در حال تغییر است. پژوهش‌های انجام‌شده حاکی از آن است که این حشره از ابتدا در جنوبگان بوده و توانسته در این قاره زنده بماند؛ بنابراین نمونه خوبی برای مطالعه تاریخ قطب جنوب و همچنین واکنش این قاره نسبت به تغییرات آب و هوایی است.
منبع: iflscience
۳۲۳