به نقل از ایرنا ویلسون بیور نویسنده این گزارش مدعی است: اگر چین در تسلط به دریای جنوبی چین موفق شود، پیامدهای آن بسیار زیاد خواهد بود؛ پکن می‌تواند به طور بالقوه تجارت و محموله‌ها به ژاپن را متوقف، دسترسی به فناوری‌های حیاتی برای فعالیت‌های اقتصادی ایالات متحده (به ویژه ریزتراشه‌ها) را کنترل و قدرت خود را به صورت شدید در اقیانوس آرام اعمال کند.
به نوشته این نشریه، اهمیت اقتصادی دریای جنوبی چین به هیچ وجه قابل انکار نیست. به عنوان یکی از شلوغ ترین مسیرهای دریایی در جهان و به عنوان یک شریان حیاتی برای تجارت بین‌المللی عمل می‌کند و جریان ۶۴ درصد از کل کالاهای تخلیه شده در سراسر جهان در سال ۲۰۲۲ را آسان کرده است. هر گونه اختلال در عبور آزاد کشتی‌ها از این آب‌ها پیامدهایی گسترده برای اقتصاد جهانی دارد که نه تنها بر کشورهای به طور مستقیم درگیر در مناقشه بلکه بر جامعه بین المللی به صورت گسترده‌تر تأثیر می‌گذارد.
نویسنده گزارش ادعا می‌کند: هرگونه تلاش چین برای محدود کردن دسترسی یا اعمال کنترل بر دریای جنوبی چین به طور مستقیم بر منافع اقتصادی ایالات متحده تأثیر می‌گذارد و به طور بالقوه منجر به افزایش هزینه‌های حمل و نقل، اختلال در زنجیره تأمین و افزایش نوسانات بازار می‌شود. تجارت از طریق دریای جنوبی چین ۵.۷۲ درصد از کل تجارت کالا برای ایالات متحده را تشکیل می‌دهد.
در ادامه گزارش آمده است: چین بر حاکمیت خود بر پهنه وسیعی از اقیانوس در دریای جنوبی چین که توسط خط موسوم به «۹ خط تیره» (nine-dash line) احاطه شده است، تاکید دارد.
در سال ۲۰۱۶، یک دادگاه بین‌المللی در لاهه علیه ادعاهای چین حکم داد و اعلام کرد که این کشور نمی‌تواند ادعای حقوقی نسبت به منابع واقع در منطقه انحصاری اقتصادی سایر کشورهای ساحلی مانند فیلیپین و ویتنام داشته باشد.
نویسنده این گزارش به عنوان مشاور سیاسی در مرکز آلیسون برای امنیت ملی، پیشنهاد می‌کند که آمریکا برای جلوگیری از به دست گرفتن کنترل دریای جنوبی چین توسط پکن، با سایرین از جمله تایوان، فیلیپین و ویتنام که با چین اختلاف دارند، همکاری داشته باشد. او معتقد است که واشنگتن باید با کشورهای دیگر در پهنه هند و اقیانوس آرام مانند ژاپن، استرالیا، کره جنوبی و هند نیز متحد باشد.
۳۱۱۳۱۱