حریف قطری آخرین دیدار خود در لیگ ستارگان کشورش را با برتری ۳ بر صفر به پایان رسانده است اما در مجموع فصل جذابی را سپری نمی‌کند. آنها همین چند ماه قبل مقابل استقلال در تهران با شکست سنگینی بدرقه شدند و حالا نوبت پرسپولیس است تا خودی نشان دهد و از دیوار ناکامی‌های بین‌المللی عبور کند.سه رقابت قبلی برای پرسپولیس چندان جالب توجه نبود؛ شکست مقابل الاهلی عربستان و السد قطر در کنار تساوی خانگی برابر پاختاکور ازبکستان، دستاوردی نبود که هواداران منتظرش باشند. البته از حق نگذریم؛ پرسپولیس در هر ۲۷۰ دقیقه گذشته، هجومی‌تر و بهتر از رقبای خود بازی کرد و بارها فرصت گلزنی ساخت اما افسوس که مهاجم کاملی در ترکیب نداشت تا شانس کسب امتیازات بیشتر را فراهم کند.
حالا زمین و زمان به سود پرسپولیسِ گاریدو است تا در آسیا خودنمایی کند. تیمی که در همین سالهای اخیر توانسته دو مرتبه به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسد، به اندازه کافی حمایت و تجربه در اختیار دارد تا دیدارهای نسبتاً آسان را با حداکثر امتیاز پشت سر بگذارد. شاید بهتر بود آنها در تهران از الغرافه میزبانی کنند اما با توجه به اینکه حتی یک ورزشگاه با زمین چمن مناسب برگزاری رقابت‌های آسیایی نداریم، همان بهتر که بازی در امارات باشد. حداقل اینکه گاریدو می‌تواند از شانس بازی روی زمین چمن مسطح استفاده کند و شاگردانش بهانه‌ای نداشته باشند.
از سوی دیگر، پرسپولیس که در بازی آخر خود مقابل استقلال خوزستان شکست عجیبی را تجربه کرد، برای جبران این باخت به زمین می‌آید.
هم زمین مناسب است و هم زمان. برای پرسپولیس بازی با تیمی که در قطر و آسیا برای به دست آوردن همه افتخارات آماده نیست، کار را راحت‌تر می‌کند به خصوص که آنها در آخرین رقابت آسیایی خود مقابل یک تیم قطری شکست خوردند و از طرفی، برای ادامه کری‌خوانی با استقلالی‌ها، باید پیروزی بهتری نسبت به رقیب دیرینه خود برابر الغرافه ثبت کنند.
اینها عوامل انگیزه‌ساز برای پیشرفت تیمی است که به خاطر فقر مهاجم زهردار و تمام‌کننده، عذاب می‌کشد. تیمی که مدام مجبور است ترکیب خود را تغییر دهد و به احتمال فراوان، بازیکنان مهمی چون حسین کنعانیزادگان، میلاد سرلک، فرشاد فرجی و ایوب العملود را در بهترین شرایط خود در اختیار ندارد اما برای خط و نشان کشیدن در آسیا و بازگشت به جایگاه یک ابرقدرت، باید قدر این فرصت را بداند.
۲۵۷ ۲۵۱