این یک بحث قدیمی است و با نتایج هفته‌های آخر لیگ بیست و سوم ثابت شد که در تمام این سال‌ها کارشناسان درست می‌گفتند. مربیان ما در همه این سال‌ها برای توجیه دیدارهای کم گل و روش‌های محتاطانه ناشی از ترس باختن، توپ انتقاد را به زمین بازیکنان انداخته و آنها را مقصر بازی احساسی در دقایق آخر و گل های نیمه دوم معرفی می‌کردند. اما در سه هفته پایانی و حساس لیگ بیست و سوم ثابت شد که اگر مربیان ترس و احتیاط را کنار بگذارند، با همین بازیکنان و با همین بضاعت و پتانسیل فوتبال ایران می‌توانیم شاهد دیدارهای پرگل باشیم. دیدارهایی که در نیمه اول هم گل داشته باشد!
در هفته پایانی ۲۱ گل رویید که ۹ گل آن سهم نیمه اول بود. البته مثل دو هفته قبل آمار گلهای نیمه اول به ۵۰ درصد کل نرسید و این هفته به عدد کمتری رسیدیم. حالا به نتایج هشت بازی هفته آخر در پایان نیمه اول نگاه کنید:
پیکان ۰-۲ استقلال
پرسپولیس ۰-۰ مس رفسنجان
سپاهان ۳-۰ شمس آذر قزوین
استقلال خوزستان ۱-۰ هوادار
گل گهر ۱-۰ ذوب آهن
ملوان ۱-۰ آلومینیوم اراک
نساجی مازندارن ۰-۰ فولاد
صنعت نفت ۰-۱ تراکتور
دو بازی استقلال و پرسپولیس به طور مستقیم در تعیین سرنوشت جام قهرمانی تاثیر داشت. استقلال با زدن گلهای نیمه اول تکلیف را یکسره و نتیجه را مشخص کرد اما پرسپولیس که به گل نرسید تا دقایق پایانی تحت فشار و استرس بازی کرد. سپاهان و تراکتور برای عنوان سوم مبارزه می‌کردند و هر دو این هفته پرگل پیروز شدند. این دو تیم نیز با زدن گل در نیمه اول حساب حریف را تسویه و نتیجه را به سود خود رقم زدند.
از جمع سه تیمی که برای بقا می‌جنگیدند، پیکان با خوردن گل در همان نیمه اول بازی را باخت و در نهایت سقوط کرد. استقلال خوزستان اما با گلزنی در نیمه اول در نهایت به پیروزی که می‌خواست رسید. تنها فولاد بود که مثل پرسپولیس تا لحظات آخر بازی برای زدن گل پیروزی عذاب کشید. ملوان که نیمه اول گل زد، با گل دقیقه آلومینیوم ۹۰ مساوی کرد و البته هیچ کدام از دو تیم نتوانستند به رتبه پنجم که می‌خواستند برسند تا یک اصل دیگر اثبات شود، اینکه در سیستم ۳ امتیازی مساوی بدرد نمی خورد! این جایگاه از آن ذوب آهن شد که نیمه اول بازنده به رختکن رفت.
در حقیقت گل گهر تنها تیمی بود که در هفته آخر در نیمه اول ابتدا به گل برتری رسید و در نیمه دوم به ذوب‌آهن باخت ولی سایر تیم‌هایی که گل باارزش زود هنگام در نیمه اول را زدند، در پایان به نتیجه‌ای که می‌خواستند رسیدند.