به گزارش خبر ورزشی؛ رشتههای ورزشی بولس و پتانک که اتفاقا ریشه ای باستانی و قدیمی در ایران دارند، این روزها از وضعیت خوبی در ورزش کشورمان برخوردار نیستند. اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ بود که فدراسیون بولینگ و بیلیارد خبر جدا شدن بولس و پتانک را منتشر کرد و از آن روز تاکنون این رشتههای ورزشی در میان فدراسیون‌های روستایی و عشایری و رزمی دست به دست شده و اکنون مجددا به بولینگ و بیلیارد عودت داده شد.
شروع به کار بولس و پتانک در ایران
این رشته از سال ۱۳۸۸ به طور رسمی در ایران آغاز به کار کرد. انجمن بولس و پتانک جمهوری اسلامی ایران توسط دکتر جاسم منوچهری ملی پوش ایرانی و قهرمان اسبق ورزش‌های مبارزه‌ای جهان در آذرماه سال ۱۳۸۸ در شهر همدان تاسیس شد.رقابت‌های رسمی رشتههای ورزشی تحت پوشش این انجمن در زمین‌هایی با سطوح مختلفی پوشیده از ماسه، یخ، برف، چمن، کارپت، بتن، خاک، موکت و … به صورت داخل سالن و فضای باز در ابعادی با ۴ متر تا ۵ متر عرض و ۱۵ تا ۴۰ متر طول قابل انجام است. جالب است بدانید که منشا این دو رشته به روم و مصر باستان و یونان برمی‌گردد که شامل پرتاب کردن یا غلتاندن اشیاء سبک مانند سنگ‌های مسطح، سکه‌ها، یا بعداً گوی‌های سنگی بوده است . نوع پرتاب یا غلتاندن گوی‌ها و سنگ‌ها برای نزدیک شدن به یک هدف در روم باستان انجام می‌شد توسط سربازان و ملوانان رومی به پروونس فرانسه آورده شد. یک مقبره رومی کودکانی را نشان می‌دهد که این بازی را انجام می‌دهند و برای اندازه‌گیری نقاط خمیده شده‌اند. سپس رومی‌ها، گوی‌های سنگی را با گوی‌های چوبی جایگزین کردند که در سراسر اروپا رواج یافت. در آمریکای لاتین امروزی به آن بوچا یا بولاس کریولاس می‌گویند.
سرگردانی بولس و پتانک در ایران
بولس و پتانک در ایران ابتدا به فدراسیون بولینگ و بیلیارد اضافه شدند اما اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ بود که فدراسیون بولینگ و بیلیارد خبر جدا شدن بولس و پتانک را منتشر کرد و از آن روز تاکنون این رشتههای ورزشی در میان فدراسیون‌های روستایی و عشایری و رزمی دست به دست شده و اکنون مجددا به بولینگ و بیلیارد عودت داده شد. سرگردانی و نابسامانی این دو رشته در حالی اتفاق افتاده که طی سال‌های اخیر افرادی که بیماری‌های خاص دارند یا حتی پیوند اعضا داشته اند از کسانی هستند که استقبال بیشتری از این رشته‌ها داشته اند چون محدودیت فعالیت و حرکت دارند و می‌توانند در این رشتههای ورزشی فعالیت مناسبی داشته باشند اما متاسفانه نابسامانی وضعیت مدیریت این رشته‌ها می‌تواند روی عملکرد ورزشکاران و برگزاری مسابقات تاثیرگذار باشد. البته این سرگردانی فقط شامل حال این دو رشته تازه وارد به ورزش ایران نیست. رشته هنرهای رزمی ترکیبی MMA نیز سرنوشت عجیب را در فدراسیون رزمی تجربه کرده است. این رشته در سال ۱۴۰۰ قانونی شد و از توحید حقیقی، یوسف بهتری، مجید علینژاد و قاسم منوچهری روسای بسیاری را در خود دیده و اکنون نیز به منصور عبدی واگذار شده است. سرگردانی این رشتههای جذاب قطعا به وزارت ورزش و ضعف مدیریتی ورزش ایران برمی‌گردد و باید منتظر ماند و دید تیم جدید در وزارت ورزش و جوانان چه برنامه ای برای این رشته‌ها دارد.