به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بر اساس اطلاعات به دست آمده از منابع مختلف دولتی، اعم از غیرنظامی و نظامی، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا فعالیت‌های بارورسازی ابرها را عمدتاً برای ایجاد اختلال در حرکت سربازان و تجهیزات ویتنام شمالی و همچنین برای سرکوب آتش موشک‌های ضد هوایی دشمن انجام داده است. علیرغم آزمایش‌های گسترده تکنیک‌های بارش باران در ایالات متحده و سایر مناطق، دانشمندان در مورد تأثیرات بالقوه اکولوژیکی بلندمدت چنین مداخلاتی بر مناطق آسیب‌دیده نامطمئن هستند.
بارورسازی ابرها شامل استفاده از موادی برای تحریک تشکیل ابر یا افزایش بارندگی است. موادی مانند یدید پتاسیم، یدید نقره یا یخ خشک به عنوان هسته‌ای عمل می‌کنند که در اطراف آن قطرات آب یا کریستال‌های یخ تشکیل می‌شوند. تکنیک‌های مختلفی در باروری ابرها استفاده می‌شود. کاشت استاتیک بر تشویق تشکیل ذرات یخ در ابرهای فوق سرد برای افزایش بارندگی تمرکز دارد. از سوی دیگر، کاشت پویا با انتشار گرمای نهان، توسعه ابر همرفتی را تقویت می‌کند.
بارورسازی ابرها را می‌توان با استفاده از روش‌های مختلفی از جمله هواپیما و ژنراتورهای زمینی انجام داد. رویکردهای مدرن‌تر شامل پهپادهایی است که بارهای الکتریکی را برای تحریک بارندگی ارسال می‌کنند یا از پالس‌های لیزر مادون قرمز برای القای تشکیل ذرات استفاده می‌کنند.
بارورسازی با وجود اینکه برای چندین دهه مورد مطالعه و استفاده قرار گرفته است، اثربخشی آن همچنان موضوعی مورد بحث در میان دانشمندان است. در حالی که برخی از مطالعات نشان می‌دهد که می‌تواند بارش را افزایش دهد، برخی دیگر استدلال می‌کنند که تأثیر آن همیشه قابل توجه نیست و می‌تواند کمی سازی آن چالش برانگیز باشد. بنابراین، اثربخشی کلی بارورسازی ابرها در افزایش بارندگی نامشخص است. تا به امروز بارورسازی ابرها نمونه موفقی در ابعاد گسترده در سراسر دنیا نداشته است.
با این حال در زمان ریاست جمهوری محمود احمدینژاد پرواز هواپیماهای آب پاش به اسم بارورسازی ابرها اتفاق افتاد؛ این اقدام در راستای حل مشکل آلودگی هوا رخ داد.
منبع: HISTORY OF YESTERDAY
۲۲۷۲۲۷