دانستن اینکه کنجکاوی از کجا سرچشمه میگیرد میتواند به ما کمک کند تا در مورد چگونگی تیک صبی انسانها بیشتر بدانیم و به طور بالقوه منجر به درمانهایی برای شرایطی شود که در آن کنجکاوی وجود ندارد؛ مانند افسردگی مزمن.
ژاکلین گوتلیب، عصبشناس، میگوید:« اولینبار است که میتوانیم احساس کنجکاوی ذهنی در مورد اطلاعات را به روشی که مغز شما آن اطلاعات را نشان میدهد، مرتبط کنیم.»
در طول آزمایشات خود، محققان به ۳۲ شرکتکننده تصاویر ویژهای به نام «تکسفرم» دادند که در آن اشیاء و حیوانات آشنا، مانند کلاه یا قورباغه، به درجات مختلفی تحریف میشوند. از داوطلبان خواسته شد که اعتماد به نفس و کنجکاوی خود را در مورد شناسایی موضوع هر فرمت متنی ارزیابی کنند.
این رتبهبندیها به اسکنهای fMRI ارجاع داده شدند و فعالیت قابلتوجهی در سه ناحیه مشاهده شد: قشر پشتی-گیجگاهی (مرتبط با بینایی و تشخیص اشیا)، قشر جلوی پیشانی یا vmPFC (که ادراک ارزش و اعتماد را مدیریت میکند) و قشر سینگولیت قدامی (برای جمع آوری اطلاعات استفاده میشود).
به نظر میرسد vmPFC به عنوان نوعی پل عصبی قشر پشتی و گیجگاهی و احساسات ذهنی کنجکاوی عمل میکند؛ تقریباً مانند یک ماشه که به ما میگوید چه زمانی کنجکاو باشیم. هر چه داوطلبان نسبت به موضوع تصویر کمتر اعتماد داشتند، در مورد آن کنجکاوتر بودند.
محققان در مقاله منتشر شده خود مینویسند:«این نتایج روشن میکند که چگونه ورودی ادراکی توسط بازنماییهای عصبی متوالی تغییر میکند تا در نهایت احساس کنجکاوی را برانگیزد.»
محققان همچنین میخواهند بررسی کنند که چگونه این یافتهها ممکن است در مورد سایر انواع کنجکاوی فراتر از شناسایی تصویر اعمال شود: برای مثال، کنجکاوی در مورد چیزهای بیاهمیت و حقایق، یا کنجکاوی اجتماعی در مورد فعالیتهای دیگران.
بخشی از آنچه این تحقیق را بسیار جذاب میکند این است که کنجکاوی بخش اساسی انسان بودن است و کلید بقای ما به عنوان یک گونه است. بدون آن، ما در یادگیری و جذب اطلاعات جدید خوب نیستیم و شواهدی وجود دارد که تنوع زیستی را نیز پیش میبرد.
گوتلیب می گوید:«کنجکاوی ریشههای بیولوژیکی عمیقی دارد. آنچه که کنجکاوی انسان را متمایز میکند این است که ما را به کاوش بسیار گستردهتر از حیوانات دیگر سوق میدهد و اغلب فقط به این دلیل که میخواهیم چیزهایی را کشف کنیم، نه به این دلیل که به دنبال پاداش مادی یا منفعت بقا هستیم.»
منبع: sciencealert
۲۲۷۲۲۷