به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در شهریور ۱۳۵۶ عارف، خواننده‌ی سرشناس و مشهور ایرانی تحت تاثیر یک حادثه‌ی تلخ رانندگی فکری به نظرش رسید که با اجرای آن از تصادفات ناشی از حرکت دنده عقب و چپ و راست وسایل نقلیه‌ی سنگین کاملا جلوگیری می‌شد. این خواننده‌ی دیپلمه‌ی هنرستان صنعتی که آن روزها به خاطر بیماری «هپاتیت» در بیمارستان بستری بود، روی تخت بیمارستان در این باره با خبرنگار مجله‌ی «جوانان امروز» گفت‌وگو کرد. در ادامه این گفت‌وگو را به نقل از جوانان امروز به تاریخ ۲۸ شهریور ۵۶ می‌خوانید:
من پس از مدت‌ها فکر و طرح نقشه سرانجام تصمیم گرفتم از طریق مجله‌ی «جوانان» که بزرگ‌ترین رقم فروش را در جامعه‌ی ایرانی دارد و به تمام دنیا می‌رود این ابتکار و اختراع خود را اعلام کنم.
چگونه در گرفتاری‌های حرفه‌ای و هنری به فکر طرح یک کار فنی افتادی و اختراعت چیست؟
اختراع من جنبهی انسانی دارد و چنانچه مورد بهره‌برداری قرار گیرد، در آینده در انواع تصادفی که مورد نظر من است هیچ‌کس آسیب نخواهد دید. سال‌ها اتومبیلم را در پارکینگی می‌گذاشتم و به خاطر رفت و آمد مداوم به آن‌جا با متصدی پارکینگ و خانواده‌اش دوست شده بودم. یک روز اطلاع یافتم متصدی پارکینگ در حالی که ماشینی را عقب و جلو می‌کرده بچه‌اش را زیر گرفته و کشته است. آن مرد بعدا کارش به تیمارستان کشید و من از این جریان خیلی متاثر شدم به طوری که دیگر نتوانستم به آن پارکینگ مراجعه کنم. بارها در اخبار روزنامه‌ها خواندم که پدری هنگامی که کامیون خود را به عقب می‌رانده به علت عدم دید پشت با بچه‌اش تصادف کرده و او را از بین برده است. همین اخبار و مسائل باعث شده بود تا همیشه به فکر راه چاره‌ای برای جلوگیری از این‌گونه حوادث باشم و به خود می‌گفتم چرا مخترعین و یا شرکت‌های سازنده‌ی وسایل نقلیه برای این مسئله فکری نکرده‌اند.
به طوری که می‌دانید کامیونها و تریلرها نمی‌توانند پشت خود را ببینند به علت ارتفاع زیاد ماشین، راننده اطراف خود را به‌سختی می‌بیند و چنانچه بچه‌ای جلو یا کنار ماشین ایستاده باشد به چشم نمی‌خورد و اغلب حادثه اتفاق می‌افتد. در حال حاضر کاری که رانندگان برای جلوگیری از این‌گونه خطرات می‌کنند استفاده از شاگرد است و هنگامی که راننده‌ی کامیون قصد حرکت با دنده عقب را دارد شاگردش به او فرمان می‌دهد و چه‌بسا که به خاطر فاصله و صدای موتور ماشین صدای شاگرد هم به گوش نمی‌رسد و راننده نمی‌داند چه باید بکند.
اختراعی که به خاطر من رسیده نصب یک تلویزیون مداربسته در اتومبیل می‌باشد و آن بدین‌طریق است صفحه‌ی پخش در جلوی راننده نصب می‌شود و گیرنده‌ی تلویزیونی در جایی از ماشین تعبیه شود که به‌خوبی عقب و اطراف را بر صفحه منتقل کند. بدون شک چنانچه این تلویزیون‌ها در تعداد زیادی روانه‌ی بازار شود از نظر قیمت رقم قابل توجهی نخواهد شد و هرکس می‌تواند آن را به ماشین خود سوار کند.
با نصب تلویزیون مداربسته بر اتومبیل‌ها، آینه‌ها به‌کلی جمع می‌شود. احتیاجی به شیشه‌ی عقب نیست و لذا طراحان اتومبیل می‌توانند با حذف شیشه‌ی عقب تغییرات زیادی در شکل اتومبیل‌ها به وجود آورند. این تلویزیون‌ها می‌تواند با برق ماشین کار کند و با نصب دوربین گردان می‌توان تمام اطراف ماشین را به‌وضوح مشاهده کرد.
خیلی‌ها پیشنهاد کرده‌اند که به آمریکا بروم و این اختراع را به نام خودم به ثبت برسانم و از آن استفاده‌ی مادی کنم. در حالی که من قصد استفاده‌ی مادی از این کار را ندارم و توسط مجله‌ی جوانان این اختراع را به مردم وطن خود و سایر نقاط دنیا هدیه می‌کنم و اگر شرکت‌های سازنده‌ی اتومبیل‌های سنگین در ایران بخواهند از این فکر من بهره‌برداری کنند حاضرم از طریق مجله‌ی جوانان فکر و نقشه‌ی خود را به آن‌ها واگذار کنم و شرطش هم این است که شرکت مورد نظر به پیشنهاد مجله‌ی جوانان یک کار خیر انسانی انجام دهد.
۲۵۹